Hoofdstuk 1 - Agile in Software

Terug in de jaren 90 had de software-industrie te maken met een aantal grote problemen. Ten eerste was deze nog vrij jong, en er waren niet genoeg bekwame softwareontwikkelaars. Ten tweede zat de industrie vast aan een starre projectmanagementmethode genaamd "waterval". Deze methode legt veel nadruk op het creëren van lange lijsten van vereisten, vaak meer voor juridische contracten dan voor daadwerkelijk samenwerken met klanten. Dit gebrek aan samenwerking leidde tot veel wantrouwen.

Bovendien, werd software niet gemaakt zoals dat vandaag de dag gebeurt, met kleine, geleidelijke verbeteringen. In plaats daarvan werd het gecreëerd in enorme pakketten. Denk aan de oude Office 95 software - die had duizenden functies, maar nauwelijks iemand gebruikte ze allemaal. Het ontwikkelen van zulke enorme pakketten duurde jaren, en zelfs dan bevatten ze vaak bugs. De Pareto Wet laat zien dat slechts ongeveer 20% van de software werd gebruikt, wat betekent dat 80% van de middelen en ontwikkeling verspild werd.

De industrie was uitgeput en had wanhopig een verandering nodig. Die verandering werd teweeggebracht door enkele bekwame softwareontwikkelaars. In 2001 kwam een groep van hen samen om de manier waarop software werd gemaakt te transformeren. Ze creërden het Agile Manifest voor software, dat vier nieuwe kernwaarden (in sectie 1.1) en 12 principes (in sectie 1.2) voor de industrie uiteenzette. Deze veranderingen leidden tot verschillende praktijken en nieuwe manieren van het managen van Agile projecten (in sectie 1.3), resulterend in een frisse mindset (in sectie 1.4).