Wat is afstandsonderwijs en waarom breidt het zo snel uit?

Afstandsonderwijs is een van de bekendste termen die gebruikt wordt om te verwijzen naar leren dat plaatsvindt tussen mensen die zich niet fysiek op dezelfde geografische locatie bevinden. Op deze manier vereist het doorgaans een inspanning van leraren en onderwijsinstellingen om toegang en faciliteiten te bieden aan leerlingen die niet fysiek in het klaslokaal aanwezig zijn.

Een snelle overzicht van de term laat zien dat een gemeenschappelijk element is dat de vorm van instructie plaatsvindt tussen twee partijen (een leerling en een leraar) en dat het op verschillende tijden en/of plaatsen gebeurt. Daarnaast worden verschillende middelen, materialen, en onderwijsinstrumenten gebruikt (Moore et al., 2011), zoals computers, tablets, of verschillende technologische ondersteuningsapparatuur die het mogelijk maakt mensen die in de klas zijn te verbinden met degenen die dat niet zijn.

Afstandsonderwijs kan misschien lijken als een relatief nieuwe onderwijsaanpak, maar het is al decennia lang een onderdeel van het onderwijslandschap. Het is geen toekomstperspectief waar het hoger onderwijs zich op moet voorbereiden; het is eerder een huidige realiteit die zowel nieuwe kansen als uitdagingen biedt voor onderwijsinstellingen. Deze realiteit biedt studenten meer flexibiliteit met betrekking tot waar, wanneer, hoe, en van wie ze onderwijs krijgen. Het vergroot ook de onderwijstoegankelijkheid voor een steeds groeiend publiek.

Dit zijn enkele van de belangrijkste voordelen van afstandsonderwijs en online onderwijs, die in de volgende sectie zullen worden besproken. Andere voordelen zijn te vinden in de flexibiliteit die onderwijscentra kunnen bieden bij het ontwikkelen en aanbieden van leren, evenals bij het gebruik en de implementatie van nieuwe technologieën. Het is vermeldenswaard de verschillende en meerdere interdisciplinaire benaderingen die kunnen worden gebruikt met behulp van deze methodologieën (Mahlangu, 2018), of het nu tussen vakcontexten of inhoud is. Een ander kenmerk dat dit type leren versterkt, is dat interacties tussen studenten en leraren vaak plaatsvinden en kunnen dienen om de betrokkenheid van studenten te vergroten (Brinthaupt et al., 2011; Martin & Bolliger, 2018).

Zoals eerder vermeld, zijn dit soort methodologieën niet nieuw, maar in de afgelopen jaren is er inderdaad een exponentiële toename geweest in het aantal scholen, universiteiten en andere instellingen die afstandsonderwijs cursussen, workshops en programma's aanbieden. Deze toename van afstandsonderwijs heeft niet alleen te maken gehad met de snelle introductie van de wereld van technologie in onderwijscentra; het gebruik van dit type methodologie is vermenigvuldigd door de wereldwijde pandemie veroorzaakt door COVID-19 (bijv. Danchikov et al., 2021; Schneider & Council, 2021), die de overgrote meerderheid van de centra wereldwijd bijna onmiddellijk heeft gedwongen zich aan te passen aan dit type onderwijs.

Dit heeft niet alleen geleid tot een verandering in de opvatting van veel scholen over hoe, wanneer en hoe klassen en vakinhoud worden gegeven, maar ook de hoeveelheid en kwaliteit van pedagogische en institutionele ondersteuning die ontvangen is, is afhankelijk van de gezinnen en hun sociaal-economische achtergrond gevarieerd in hoeveelheid en kwaliteit (Verenigde Naties, 2020).

Om deze reden veroorzaken verschillende digitale, culturele en structurele kloven barrières voor dit type methodologieën, dit heeft niet alleen invloed op de economische dimensie, maar ook op cruciale elementen van het leren, waaronder het zelfeffectiviteit en metacognitie van studenten. Deze factoren, die ongelijkheid kunnen veroorzaken, kunnen worden ingedeeld in drie belangrijke gebieden: **de digitale kloof of toegang tot technologie, de socio-economischeen infrastructuurkloof, en de verschillende culturele verschillen die toegang tot of implementatie van deze methodologieën kunnen belemmeren **. In de volgende secties van deze gids zullen strategieën aangeboden worden om de uitdagingen gerelateerd aan zowel afstandsonderwijs als online leren aan te pakken.

Deze eerste sectie is bedoeld om te benadrukken dat, in vergelijking met traditioneel klassikaal leren, afstandsonderwijs noch een versneller van leren is, noch is het een meestertool die de uitdagingen van leraren en studenten zal oplossen. Noch is het een instrument dat moet worden afgedankt omdat het onvolmaakt is, maar eerder, door het analyseren van de risico's en meervoudige voordelen, kan het zeer nuttig zijn voor leraren om nog een instrument te hebben om te proberen het leren onder studenten te bevorderen (Fisher et al., 2021).